παρόλα αυτά είσαι κάτι πιο ολοκληρωμένο θα έλεγα. Άλλωστε εσύ καταλαβαίνεις τι θέλω να πω ..
Είναι δρόμος λοιπόν , ένας δρόμος που θέλεις να κάνεις μεγάλα βήματα .Δεν κουράζεσαι ποτέ να προχωράς . Δεν ζητάς να καλύψεις τις ανάγκες του σώματος αλλά της ψυχής . Δεν ζητάς να φας, να πιείς νερό , να κοιμηθείς .
Θέλεις μόνο να προχωράς . Πιο μακριά , πιο πέρα , πιο βαθιά, πιο ψηλά , όπως και να το εκφράσεις δεν αλλάζει !!
Απλά συνεχίζεις να προχωράς, σαν υπνωτισμένος . Όσο και αν στραβοπατάς και πέφτεις , είτε γιατί δεν βλέπεις τα εμπόδια είτε γιατί το βήμα σου σε παρασέρνει πιο γρήγορα από ότι αντέχεις , εσύ εκεί , συνεχίζεις !!
Σε συντροφεύει το φως του ήλιου , λαμπερό πάνω απ το κεφάλι σου, σε λούζει με την ζέστη του και λες τι όμορφα που είναι να περπατάς στο φως . Αλλά και το σκοτάδι δεν λείπει κι αυτό κάποιες φορές . Πως θα μπορούσε άλλωστε .
Συνεχίζοντας να περπατάς ανακαλύπτεις ότι το τοπίο αλλάζει γύρω σου γοργά . Όλα αλλάζουν .
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν , μέρη , καταστάσεις .
Αλλά και μέσα σου συντελείται μια συνεχής μεταμόρφωση . Είναι ο εσωτερικός σου φάρος που σου δείχνει τον δρόμο που θέλεις να προχωράς . Είναι ο ζωντανός σου χάρτης ..πάντα εκεί και πάντα διαφορετικός ! Συνεχής αλλαγή πορείας αλλά πάντα με το φως πάνω σου και πάντα ο στόχος είναι περισσότερο φως !! Τον αλλάζει η πορεία σου κάθε φορά και πάντα γράφει ΤΩΡΑ βρίσκεσαι ΕΔΩ . Και είναι όλα τόσο υπέροχα γιατί ζεις μόνο στο τώρα , χωρίς μέλλον χωρίς παρελθόν .
Όμως μια μέρα αρχίζεις να χάνεις τον δρόμο . Έχει πολύ σκοτάδι και το φως φαίνεται να αργεί . Μέρες και ώρες σκοτεινές διαδέχονται η μια την άλλη ..
Αφού δεν βλέπεις πια που πατάς , λες ας κάνω μια στάση . Ας περιμένω να δω πότε θα βγει το φως να συνεχίσω . Και στέκεσαι εκεί , περιμένοντας το φως ,κάνοντας υπομονή και αναρωτιέσαι γιατί ο ήλιος αργεί τόσο να φανεί .. Ο χάρτης κι αυτός έσβησε και νιώθεις χαμένος , μόνος , κανείς να σου πει που βρίσκεσαι , προς τα που να πας και γιατί το φως δεν έρχεται !!
Και εσύ θέλεις να προχωρήσεις απεγνωσμένα γιατί πίσω δεν γυρνάς . Όχι πίσω δεν γυρνάς . Δεν έχει τίποτα για σένα . Τίποτα που να επιθυμείς πια εκεί . Αυτό το ξέρεις καλά , το έζησες πριν και τώρα πια ξέρεις , ότι δεν σε εξυπηρετεί !!
Και όσο στέκεσαι εκεί , άπραγος , ακίνητος , ανακαλύπτεις ότι είναι τόσο ωραία μέσα στο σκοτάδι .Είναι τόσο απαλό. Σαν το σκοτάδι της μήτρας που από εκεί μέσα ζητά να γεννηθεί μια ύπαρξη στο φως ,όταν την εγκαταλείπει πια για να βρεθεί στην αγκαλιά της μάνας και να λουστεί σ αυτό . Εκεί μέσα βρήκες ότι σε πονά , ότι σε σταματά από το να νιώσεις το φως μέσα σου . Μέσα σου είναι το φως και εσύ γύρισες τον διακόπτη , εσύ με τα ίδια σου τα χέρια !! Εσύ επέλεξες να το σβήσεις για να σταματήσεις να προχωράς . Απλά για να δεις που βρίσκεσαι και πόσο όμορφα είναι εδώ που έχεις φτάσει !!
Είναι το πιο βαθύ σκοτάδι πριν την ανατολή και είναι τόσο όμορφο πανάθεμα το.
Ζήστο !!!
Άννα Μιχαηλίδου
Βιωματική θεραπεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου